به گزارش نماینده به نقل از اتاق پرس، انتخابات اتاق بازرگانی نزدیک است. آن هم در شرایطی که فشارهای بین المللی و وضعیت اسفبار اقتصادی  کشور و عملکردهای ضعیف مسئولان دولتی ـ از گذشته های دور تاکنون ـ  صدای هر دلسوز و فعال عرصه خصوصی کشور را به فریاد تبدیل می کند. چرا که واقعیت ماجرا این است که بخش خصوصی همواره  نقطه فشار عملکردهای دولتی بوده و هست.

هر چند از دیرباز، بر تعاریفی که از بخش خصوصی فعال در عرصه های اقتصادی شده، انتقاداتی وارد بوده و هست، اما همچنان در چنین شرایطی، گروه های سیاسی سعی دارند با معرفی بخش های اقتصادی رابط خود به عنوان بخش خصوصی سوار بر قطار انتخابات اتاق بازرگانی شده تا شاید از این طریق بتوانند، آبراهه کوچک اقتصادی را به سوی گروه سیاسی خود جاری ساخته و از منافع آن بهره مند شوند.

در این میان، همواره سیاستمداران راه میانه در پیش گرفته و به قولی سعی دارند که  دست پیش گرفته تا پس نیفتند، یعنی در عین اینکه حضور در این انتخابات برایشان کلیدی است، تلاش می کنند که نشان دهند که این انتخابات آن چنان اهمیت ندارد که رسانه ها بخواهند به آن بپردازند.

حمیدرضا عارف یکی از این افراد است. او که از قضای روزگار بوده یا توصیه هم صنفان پدری، گویا برای این انتخابات چندان ارزشی قائل نبوده و این چنین می گوید: ” انتخاباتی که خیلی بعد اجتماعی بالایی ندارد، و کل رای دهندگان آن در حدود ۱۲ هزار و ۵۰۰ نفر از فعالان اقتصادی حائز کارت بازرگانی است. چرا ثبت نام یک نفر تا این اندازه مورد توجه خبرگزاری ها و خبرسازان قرار می گیرد؟ “

او که در گفتگوی مفصلی با خبرآنلاین درباره اتفاقات پیش آمده در ثبت نام کاندیدهای اتاق بازرگانی نظرات خود را اعلام کرده است به نکاتی سراسر تناقض اشاره کرده که شاید برای مخاطبان سایت خبری اتاق پرس، جالب توجه باشد. به خصوص آنجا که به عنوان بخش خصوصی فعال در عرصه اقتصادی، هنوز رسانه ها را با القاب دولتمردان سیاسی خطاب می کند. او نیز چون بسیاری از دولتمردان و فعالان عرصه های سیاسی گویا با فعالیت آزاد رسانه ها مخالف بوده و رسانه ها را برای خود و بیان افکار سیاسی و اقتصادی شخصی خود می خواهد و نه چیز دیگر، به همین دلیل هر روز  رسانه ای را که منتشر کننده افکار و اعمالش نباشد، با نام و عنوانی خطاب می کند. یک روز رسانه تندرو اصولگرا، یک روز رسانه بی نام و نشان و معلوم الحال!

افسوس آنکه برخلاف سن و سال جوانش، چون سیاستمداران قهار دولتی، توجیهات خود را به انقلاب و اخلاق گره می زند و چنین می گوید:” ضمن تبریک فرارسیدن ایام دهه فجر انقلاب اسلامی بد نیست که یادی از آرمانها و اهداف این انقلاب که بخشی از آن همانا حاکم شدن اخلاق در سایه احکام اسلامی و اصول انسانی و مروت و جوانمردی بود، بکنیم. من فکر می کنم اگر حداقل از آن دوران و آرمانها این مورد به جامعه به خصوص بدنه قدرت بازگردد بسیاری از مشکلات امروزمان حل خواهد شد. «صداقت» میتواند بهترین سیاست باشد. ”  و این دقیقا یکی از آن تناقضاتی است که ناخودآگاه خوانندگان را به خود جلب می کند که آیا  گوینده چنین سطوری، پسری متولد ۱۳۵۷ است!؟ یعنی کسی که انقلاب را نه با چشم خویش، که از چشم کهنه کار سیاسی چون محمدرضا عارف معاون اول رییس جمهوری دولت هشتم، دیده و تفسیر می کند.

اما باید اعتراف کنیم که محافظه کاری کهنه کار سیاسی چون محمدرضا عارف در حمیدرضا چندان تاثیری نداشته است، و اتفاق صورت گرفته در ثبت نام را چنین توجیه می کند:” حدود ساعت ۷ شب وارد اتاق تهران شدم. شکر خدا اتاق بازرگانی تهران دوربین مدار بسته و حراست دارد و همگی این موارد ثبت و ضبط شده است. همان موقع مراحل اولیه ثبت نام من آغاز شد. طبق آیین نامه برای کاندیدا شدن باید مدیر عامل یا رییس هیات مدیره شرکت دارای کارت بازرگانی بود ومن هم رییس هیات مدیره بودم و کارت بازرگانی به اسم مدیر عامل شرکت بود که باید ثبت نام به نام من انجام میشد. درزمان این جا به جایی، ارتباط بین سیستم وزارت صنعت، معدن و تجارت با اتاق بازرگانی قطع بود ومسوولین مربوطه در وزارتخانه حضور نداشتند. ثبت نام برای انتخابات اتاق بازرگانی تا ده شب تمدید شده بود اما عملا از ساعت ۷ شب اتفاقی نتوانست بیفتد. بنابراین حدود ساعت ۹ و نیم صورت جلسه ای دستی تنظیم شد تا افرادی که به دلیل نقص فنی سیستم نتوانستند ثبت نام کنند اسامی شان درج شده باشد و ثبت نام با نام صاحبان اولیه کارت انجام شد. بر این اساس قرار شد صبح روز بعد با اتصال سیستم اسامی افراد تغییر پیدا کند. دقیقا هم این اتفاق افتاد. ”

این دقیقا همان نکته ای بود که رسانه های به زعم ایشان بی نام و نشان به آن اشاره کردند.

آیا بهتر نبود ایشان به جای این همه داستان پردازی به اعلام برنامه های خود و حتی به تعریف کوتاهی از اتاق بازرگانی که فکر می کنند با ورود ایشان به عنوان کاندیدا قرار است تحولات شگرفی در آن اتفاق افتد اشاره می کردند.

البته این امر تنها سوال رسانه ها نبود و انتقادات اعضای هیات رئیسه اتاق بازرگانی را نیز به همراه داشت. برای مثال :

مجیدرضا حریری عضو کمیسیون تجارت اتاق بازرگانی تهران از برخوردهای سلیقه‌ای و عدم حضور برخی افراد در کمیسیون تجارت در دوره جاری انتقاد کرده و به اعلام کرده بود: ” علی‌رغم آنکه قبل از تصویب آئین‌نامه جدید اعلام کردیم که در تهران هم باید هیأت نظارت داشته باشیم، اما این امر برای تهران محقق نشد و انجمن نظارت بر انتخابات این کار را انجام می‌دهد. ”

همچنین علاء میرمحمدصادقی عضو هیأت رئیسه اتاق بازرگانی تهران بر عملکرد انجمن نظارت بر انتخابات انتقاد کرده و اعلام کرده بود: اگرچه اشخاص خوب، صالح و برجسته‌ای در این انجمن حضور دارند، اما باید دقت کرد تا با برخی تصمیمات سوء‌تفاهم ایجاد نشود، به عنوان مثال تمدید ثبت‌نام انتخابات تا به حال سابقه نداشته است و حتی برای ثبت‌نام ریاست جمهوری هم زمان را تمدید نمی‌کنند. “

ایشان تلویحا اشاره کرده بودند که ضرورتی برای تمدید ثبت نام وجود نداشت، تاکید کرده بود:” اگرچه اطلاع ندارم که بعد از ساعت ۴ چه کسانی ثبت‌نام کرده‌اند، اما این شائبه ایجاد می‌شود که زمانی برای افراد خاص تمدید کرده‌اند. ”

حتی ایشان به عنوان یکی از باسابقه ترین افراد فعال در عرصه اقتصادی به این نکته اشاره کرده بودند که در آغازین روزهای ثبت‌نام از افرادی که در حوزه‌های کشاورزی، صنعت و معدن ثبت‌نام می‌کردند، مدارک تخصصی می‌خواستند، اما در روز آخر یک مرتبه تصمیم عوض شد و نیازی به این مدارک نبود و این امر اجحاف در حق افرادی بود که از روزهای اول اقدام کردند و در ادارات برای تهیه مدارک سرگردان شدند. ”

با این اوصاف، اینکه چرا حمیدرضا عارف، چنین انتقاداتی را درست ندانسته و آن را ” اشاعه یک تهمت و دروغ که از گناهان کبیره است ” می دانند جای سوال دارد.

جالب آنکه، ایشان خود را در حد هیات نظارت اتاق دانسته و انتظار داشته اند که رسانه ها، از ایشان پاسخ بخواهند و در کمال تعجب برای چنین اشتباه آشکاری از ایشان عذرخواهی هم بکنند: “حتی زحمت تماس با اینجانب را به خود ندادند و صرفا بر اساس منافع مادی و سیاسی خود این گناه را برای خود خریدند. همین رسانه ها حتی پس از توضیحات شفاف و کامل اتاق تهران حاضر به انتشار آن و عذرخواهی از اینجانب برنیامده اند! “ و کار را تاجایی پیش ببرند که رسانه ها را تهدید به شکایت کرده و به قول هم سن و سالان ایشان، برای خود نوشابه ای هم باز کرده و این چنین بگویند:” البته طبق قانون حق شکایت به عنوان نشر اکاذیب را داشتم اما مرام رفتاری من شکایت از رسانه وفلج کردن کار رسانه و خبرنگاران نیست و تصمیم گرفتم علیرغم توصیه برخی دوستان در این مقطع این کار را نکنم. ” افسوس که طبق فرهنگ دینی مان، بخشش از بزرگان بوده و است.

در بخش دیگری از گفتگو با خبرآنلاین حمیدرضا عارف به سوابق کاری خود اشاره می کند که آن هم تعجب مخاطبان منطقی و عاقل را برمی انگیزاند. بر اساس این گزارش، ایشان متولد سال ۵۷ است، یعنی جوانی ۳۶ ساله که با فرض هوشمندی بالا، نهایتا سال  ۷۵ از بهترین دانشگاه های دولتی و بین المللی در مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شده اند. پس از آن، بدون فوت وقت و طی کردن دوره بیکاری و جستجو برای کار مانند هزاران جوان دیگر این مرز و بوم،  وارد عرصه اقتصادی شده و این چنین رشد کرده اند که:” من از سال ۸۰ تا به امروز حداقل ۴ شرکت اقتصادی راه اندازی کرده ام که فعال هستند. افتخار و ادعا می کنم که برای مثال در سال۲۰۰۴  شرکت MTN  آفریقای جنوبی راکه در ایران توانست اولین اپراتورخصوصی تلفن همراه کشور را راه اندازی کند وشاید مهمترین و بزرگترین پروژه خصوصی سازی در کشور بوده، را به کشور آورده ام. به این افتخار می کنم که در سن کم توانستم یک شرکت بزرگ وقوی خارجی را با توانایی های شخصی به ایران بیاورم که هرچند متاسفانه با دخالت دولت نهم این شرکت خارجی با برخی شرکتهای زیر مجموعه وزارت دفاع و بنیاد مستضعفان شریک شد و کلیه حقوق مادی و معنوی من و شرکایم غیر مشروعانه نادیده گرفته شد. “

البته توضیحات داستان وار ایشان اجازه این پرسش را از رسانه ها نمی گیرد که چرا با وجود شرکت های فعال با سابقه در این عرصه، شرکت تازه تاسیس ایشان چنین پروژه سنگینی را عهده دار می شود، آن هم در حالی که به گفته خود ایشان، از سال ۸۰، فعالیت جدی اقتصادی را شروع کرده اند، آن هم با کشوری که هزینه رفت و آمد به آن در شرایط رکورد بازار گردشگری کمی سنگین و غیرقابل پرداخت برای بسیاری از هم نسلان ایشان است. چگونه می شود که یک جوان نهایتا ۲۳ ساله در سال ۸۰، به چنین روابط قوی در حوزه های اقتصادی آن هم در عرصه بین المللی دست می یابد!؟ اگر ایشان چون مارک زوکربرگ خالق شبکه اجتماعی فیس بوک، از توانایی های تحصیلی خود استفاده می کردند و چیزی را تولید می کردند شاید پذیرش آن قابل باورتر بود تا اینکه، جوانی ۲۳ ساله به عنوان یک ابرقدرت اقتصادی وارد فضای اقتصادی شده و در مبارزه با رقبای قدرتمند اقتصادی بدون هیچ پشتوانه  سیاسی سربلند از میدان بیرون آمده باشد!

شاید ایشان باید بر خلاف ثبت نام پنهانی در انتخابات اتاق بازرگانی، برای انتشار چنین مصاحبه ای با پدر بزرگوارشان مشورتی می کردند تا این چنین اذهان واژه پرداز روزنامه نگاران را به فعالیت وا ندارند!

با این حال، به نظر می رسد که اعتماد به نفس ایشان برای حضور در عرصه انتخابات اتاق بازرگانی  قابل مقایسه با اعتماد به نفس پدرشان در انتخابات ریاست جمهوری نیست، چرا که پدر بزرگوار ایشان با داشتن کوله باری از تجربه و مهارت در عرصه های سیاسی و اقتصادی، آن چنان متواضعانه با مسائل سیاسی و اقتصادی کشور برخورد کرده و می کنند که جای هیچ گونه توجیهی را حتی برای مخالفان حزب هم صنف ایشان باقی نمی گذارند و مخاطبان همواره با احترام از ایشان یاد کرده و خواهند کرد. اما ایشان خود را در حدی از تجربه و جایگاه می بینند که به راحتی سیاست های پیشین دولتمردان گذشته را زیر سوال برده و بدون ارائه مستندات منطقی، کاملا سیاسی به قضایا، و حتی به انتخابات اتاق بازرگانی نگاه می کنند!

هر چند که ایشان بارها به جایگاه پدر و استفاده نکردن از آن تاکید داشته و دارند و” صداقت را بهترین سیاست “می دانند، اما به نظر می رسد که چون بسیاری از آقازاده ها، به چنین مواردی ایمان نداشته و بلکه تنها یادگرفته اند، اعتقادات قلبی پدر را به زبان جاری ساخته و اهداف خویش را پیش گیرند. چرا که با توجه به گفته خود ایشان، با ثبت نام در اتاق بازرگانی، برخلاف رای و نظر پدر عمل کرده و می کنند و این امر را این چنین توجیه می کنند:” اما خوشحالم در تمام زندگی اقتصادیم هیچگاه از جایگاه پدرم به عنوان معاون اول رییس جمهوری استفاده نکرده ام و حتی جاهایی نظیر همین پروژه به ضررم هم بوده است. به لطف خداوند مردم عزیز نیز هیچگاه دکتر عارف و خانواده اش را در زمره تعابیر منفی این چنینی ندیده اند. هیچ یک از افراد درجه یک خانواده آقای دکتر عارف هرگز در سمت های دولتی، اقتصادی و سیاسی نه داوطلب بودند و نه حضور داشتند. ایشان تاکید خاصی دارد برای اینکه حتی در بسیاری از مناصب که شاید افراد داخل خانواده مناسب باشند از فردی خارج از دایره خانواده استفاده کنند. این برای من بحث حائز اهمیتی است که مردم بتوانند تفکیک کنند بین کسانی که شایستگی دارند و در کنار این شایستگی هم روابطی دارند که این روابط قطعا در خیلی موارد می تواند برای جامعه مفید باشد. اتفاقی که در بسیاری از کشورهای پیشرفته هم می افتد. ”

با تمام این تفاسیر، نباید فراموش کرد که اتفاق پیش آمده در زمان ثبت نام انتخابات اتاق بازرگانی، موضوع امروز و دیروز نبوده و نیست. آن هم در شرایطی که اتاق بازرگانی، به عنوان پارلمان بخش خصوصی، در کشوری که جمعیتی بالغ بر ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد، نهایتا ۱۲ هزار نفر فعال اقتصادی داشته و به عنوان یک بخش خصوصی، در برخی از استان ها، روسایی دارد که ۳۰ سال است سابقه ریاست اتاق بازرگانی را بر عهده گرفته اند! آن هم در شرایطی که بزرگترین بخش اجرایی  دولتی کشور که به عهده رئیس جمهور است، نهایتا ۸ سال امکان ریاست جمهوری را دارد!

جناب حمیدرضا عارف،  اما شاید بهتر آن باشد که کار را به کاردانان امور سپرده  و با اعتماد بر آنان، همچنان بر سوابق کاری و تحصیلی خود افزوده  و قضاوت را بر اذهان عمومی واگذار کند.

اما در پی درج خبر مربوط به تخلف پسر آقای عارف در ثبت نام جهت کاندیداتوری اعضای اتاق بازرگانی تهران  در سایت اتاق پرس سایت رسمی اتاق بازرگانی تهران اطلاعیه ای بدین شرح صادر نمود :
انتشار بیانیه اتاق تهران پیرامون ثبت‌نام نامزدهای انتخابات

روابط عمومی اتاق تهران با انتشار بیانیه‌ای درباره انتشار آمار ثبت‌نام‌های انتخاباتی توضیح داد.

در این بیانیه آمده است:
به اطلاع اعضای محترم اتاق، اعضای محترم هیأت نمایندگان، ناظران و خبرنگاران محترم می‌رسانیم:
مغایرتی که در آمارهای ثبت‌نام در واپسین ساعات روز یازدهم بهمن ماه (فایل اکسل ۲۴۹ نفری) با آن چه در ظهر روز دوازدهم (فایل پی‌دی‌اف ۲۵۱ نفری) ایجاد شد به دلیل مشکل فنی به وجود آمده در سیستم نرم‌افزاری ثبت نام سازمان بازرگانی، صنعت و معدن تهران بوده است.

در این اطلاعیه آمده است: علت مغایرت آمارهای ثبت شده در تاریخ یازدهم بهمن‌ماه مشکل به وجود آمده در سیستم نرم‌افزاری سازمان بازرگانی، صنعت ومعدن تهران بود که از ساعت ۷:۳۰ دقیقه بعدازظهر آن روز تا پایان مدت زمان قانونی امکان ثبت تغییرات و همچنین درج مشخصات متقاضیان جدید را نداشت. مراتب این اختلال به اطلاع هیأت محترم نظارت رسید و با هماهنگی‌های صورت گرفته، مقرر شد به منظور جلوگیری از تضییع حقوق متقاضیان ثبت نام که در زمان مجاز برای ثبت‌نام به همراه مدارک کامل مراجعه کرده بودند، فردای آن روز یعنی در تاریخ دوازدهم بهمن ماه نسبت به ثبت مشخصات آنها در سیستم اقدام شود.

مراتب پس از امضای صورتجلسه و اطلاع به مراجع محترم نظارتی به اطلاع ثبت نام‌کنندگان رسید و پس از احیای سیستم یاد شده، فردای آن روز یعنی در تاریخ ۱۲ بهمن ماه مشخصات آنها در سیستم ثبت‌نام نامزدهای انتخابات هشتمین دوره هیات نمایندگان اتاق تهران ثبت شد.

۱ – روابط عمومی محترم اتاق تهران لیست های اسامی ثبت نام کنندگان را منتشر کرده است که این لیست ها به صورت دو لیست ۲۴۹ نفره در فرمت اکسل و یک لیست ۲۵۱ نفره در فرمت پی دی اف بوده است. در واقع لیست های منتشر شده توسط این روابط عمومی ۳ لیست بوده است، اما  معلوم نیست به چه علتی لیست دوم که اتفاقا ۲۵۷ نفر و در فرمت پی دی اف بوده، از سوی روابط عمومی انکار می شود؟

۲- در مجموع یک نفر از لیست اکسل حذف شده و به جای آقای حمید رضا عارف ثبت شده است. در لیست شماره ۲ که در خبر قبلی اسناد منتشر شد.

۳- در لیست نهایی نیز اگر لیست دیگری منتشر نشود نیز شش نفر دیگر به اسامی ذیل حذف شده اند :

ردیف ۲۹ لیست دوم آقای سعید جهاندیده

ردیف ۳۵ لیست دوم نرجس حسن بیگی

ردیف ۶۰ لیست دوم جهانبخش سنجابی شیرازی

ردیف ۷۰ لیست دوم احمد طاهری

ردیف ۱۲۰ لیست دوم سید مصطفی یوسفی

ردیف ۱۸۱ لیست دوم عباس علی آبادی

همانطور  که مشاهده می کنید و کلیه اسناد آن در آخر این خبر منتشر خواهد شد، این اطلاعیه نه تنها هیچ مشکلی از شائبه به وجود آمده  برطرف نکرده است، بلکه خود به تردیدها اضافه می کند. البته نباید فراموش کرد که اتاق پرس بنا بر وظیفه رسانه ای خود به آن اشاره نموده و هیچ منفعت سیاسی یا اقتصادی در این ماجرا نداشته و ندارد.

شاید اگر اعلام می شد برخی کاندیدهای ثبت نام کرده به علت خرابی سیستم، اسامی شان در بانک اطلاعاتی درج نشده و بعدا با رفع مشکل اسامی آنان اضافه شده است شاید در نظر مخاطب قابل قبول تر بود.

بر فرض اینکه خرابی موجب این اشتباه شده است، چرا برای بار دوم سیستم هوشمند خراب شده و باز در لیست نهایی ۶ نفر دیگر از لیست دوم حذف شده اند؟

چنانچه در لیست نهایی آمده  است، جناب آقای حمید رضا عارف به نمایندگی از شرکت توسعه بین المللی تجارت آشار در انتخابات شرکت کرده است، حال اینکه معلوم نیست ایشان که مدعی است از سال ۸۰ فعال بخش اقتصادی است و خود شرکت داشته است، چرا با عنوان شرکت خود ثبت نام نکرده است، آیا اشکالی در خصوص احراز شرایط برای کاندیدا شدن در انتخابات اتاق وجود داشته است؟

ضمنا نام ایشان بر مبنای اسناد که منتشر خواهد شد تا ۲۹ / ۴ / ۱۳۹۳ حتی در لیست اعضای این شرکت نبوده است، البته ممکن است در پاسخ بگویند که چند روز قبل تصمیم بر آن شده است تا ایشان در صورت جلسه تنظیمی ـ که ان شاء الله قبل از ثبت نام به اداره ثبت شرکتها اعلام و رسید دریافت شده است ـ به عنوان رئیس هیئت مدیره برای ثبت نام اقدام کرده باشد اما آیا خود کاندیدا نباید شرایط حداقل یک ساله برای عضویت در آن شرکت که نماینده آن است فعالیت داشته باشد.

در خاتمه اتاق پرس کلیه لیستهای منتشره توسط سایت اتاق تهران و اسناد را منتشر و قضاوت را به مخاطبین خود وا می گذارد.

لیست اکسل شماره یک

لیست شماره دو

لیست شماره سوم